Άγιος Πέτρος

Το μνημείο χρονολογείται γύρω στο 10ο, 11ο ή 12ο αιώνα δηλαδή μεταξύ 961-1200 μ.Χ. Είναι βυζαντινός σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο στον ίδιο ρυθμό με την αγία Βαρβάρα στην Παλαιόχωρα και τον άγιο Θεόδωρο. Στην τοιχοποιία χρησιμοποιήθηκαν ασβεστόλιθοι σε σχήμα ορθογωνίου παραλληλόγραμμου. Οι τοιχογραφίες είναι έργο σπουδαίου ζωγράφου του 15ου ή 16ου αιώνα.
Ο ζωγραφικός διάκοσμος σώζεται σε 3 μέρη του ιερού βήματος: την πρόθεση αριστερά, το κυρίως ιερό, το διακονικό δεξιά. Αυτά τα τρία δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Ίσως στα χρόνια της Ενετοκρατίας να χτίσανε τα ανοίγματα για να χρησιμοποιήσουν την πρόθεση και το διακονικό σαν παρακείμενα ιερά κατά τη συνήθεια της καθολικής εκκλησίας.

Μια άλλη πρωτοτυπία του ναού είναι ότι στην αψίδα του ιερού βήματος αντί για τη μορφή της Παναγίας Πλατυτέρας που υπάρχει συνήθως, εδώ έχουμε τη μορφή του αγίου Πέτρου.
Στην πρόθεση: Η κάμαρα και η λοιπή επιφάνεια των τοίχων διαιρείται καθ’ ύψος σε 2 ζώνες με μορφές αγίων σε φυσικό μέγεθος, στην κόγχη εικονίζεται ο άγιος Παύλος που κρατά κλειστό ευαγγέλιο και με το δεξί χέρι ευλογεί. Κάτω από αυτόν 4 άγιοι: Βλάσιος, Γρηγόριος, Λέων Ρώμης και Πολύκαρπος.

Στο κυρίως ιερό: Την κάμαρα καταλαμβάνει η Ανάληψης. Άριστη εργασία, αρμονικό σχέδιο, επιτυχής συνδυασμός χρωμάτων. Στο τεταρτοσφαίριο της κόγχης εικονίζεται ο άγιος Πέτρος που κρατά κλειστό ειλητάριο και ευλογεί με το δεξί. Κάτω από αυτόν 4 ιεράρχες εις το μέσο των οποίων υπάρχει επιγραφή με το όνομα του αφιερωτού Νικολάου. 
Στο διακονικό: Στο τεταρτοσφαίριο ο άγιος Ανδρέας ή ο Ιωάννης ο Θεολόγος. Στο κτιστό τέμπλο σώζεται διάκοσμος του 1793.